ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
Υγεία -Ασφάλεια
.
Τεχνικός Ασφαλείας
1. Ο Τεχνικός Ασφαλείας αναφέρεται στη Διεύθυνση της επιχείρησης και παρέχει υποδείξεις και συμβουλές, γραπτά ή προφορικά, σε θέματα σχετικά με την Ασφάλεια της Εργασίας και την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων. Τις γραπτές υποδείξεις ο Τεχνικός Ασφαλείας καταχωρεί σε ειδικό βιβλίο της επιχείρησης, ( Τεχνικός Ασφαλείας).
Ο εργοδότης έχει υποχρέωση να λαμβάνει γνώση ενυπογράφως των υποδείξεων που καταχωρούνται στο βιβλίο αυτό. ( Τεχνικός Ασφαλείας).
Ο Τεχνικός Ασφαλείας είναι υπεύθυνος για την σωστή λειτουργία της επιχείρησης.
Επίσης ο τεχνικός ασφαλείας συμβουλεύει σε θέματα οργάνωσης και προγραμματισμού της εργασίας, εισαγωγής και προμήθειας μέσων και εξοπλισμού, επιλογής και ελέγχου της αποτελεσματικότητας των μέσων ατομικής προστασίας, της διαμόρφωσης και διευθέτησης των θέσεων και του περιβάλλοντος εργασίας και γενικά της οργάνωσης της δραστηριότητας.
Ο τεχνικός ασφαλείας ελέγχει την Ασφάλεια των εγκαταστάσεων, των τεχνικών μέσων, των παραγωγικών δραστηριοτήτων και μεθόδων εργασίας πριν από την εφαρμογή τους.
Ο τεχνικός ασφαλείας επιβλέπει την εφαρμογή των μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας της εργασίας και συμβάλει στην πρόληψη των ατυχημάτων, ενημερώνοντας σχετικά τη διεύθυνση της επιχείρησης.
2. Τεχνικός Ασφαλείας-Οδηγίες :
συμβουλεύει σε θέματα οργάνωσης και προγραμματισμού της εργασίας, εισαγωγής και προμήθειας μέσων και εξοπλισμού, επιλογής και ελέγχου της αποτελεσματικότητας των μέσων ατομικής προστασίας, της διαμόρφωσης και διευθέτησης των θέσεων και του περιβάλλοντος εργασίας και γενικά της οργάνωσης της δραστηριότητας,ελέγχει την Ασφάλεια των εγκαταστάσεων, των τεχνικών μέσων, των παραγωγικών δραστηριοτήτων και μεθόδων εργασίας πριν από την εφαρμογή τους και επιβλέπει την εφαρμογή των μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας της εργασίας και συμβάλει στην πρόληψη των ατυχημάτων, ενημερώνοντας σχετικά τη διεύθυνση της επιχείρησης.
Nα επιθεωρεί τακτικά τις θέσεις εργασίας, να αναφέρει στη Διοίκηση οποιαδήποτε παράλειψη των μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας, να προτείνει μέτρα αντιμετώπισής και να επιβλέπει την εφαρμογή τους, να ελέγχει την ορθή χρήση των ατομικών μέσων προστασίας, να ερευνά τα αίτια των εργατικών ατυχημάτων, να αναλύει και αξιολογεί τα αποτελέσματα των ερευνών του και να προτείνει μέτρα για την αποτροπή παρόμοιων ατυχημάτων, να μεριμνά ώστε οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση να τηρούν τους κανόνες Υγιεινής και Ασφάλειας της εργασίας να ενημερώνει και να καθοδηγεί για την αποτροπή του επαγγελματικού κινδύνου που συνεπάγεται η εργασία τους, να συμβάλλει στην κατάρτιση και εφαρμογή προγραμμάτων εκπαίδευσης των εργαζομένων σε θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας της εργασίας.
3. Τεχνικός ασφαλείας -νομοθεσία
1. Ποιά είναι τα βασικά νομοθετήματα που αναφέρονται στις υπηρεσίες τεχνικού ασφάλειας και «γιατρού εργασίας»; Η νομοθεσία που απαιτεί την ύπαρξη τεχνικού ασφαλείας και «γιατρού εργασίας» στις επιχειρήσεις, αποτελείται από τα εξής βασικά νομοθετικά κείμενα: 1) Ν. 1568/85 (ΦΕΚ 177/Α/85) «Υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων»
2) Π.Δ. 294/88 (ΦΕΚ 138/Α/88) «Ελάχιστος χρόνος απασχόλησης τεχνικού ασφάλειας και γιατρού εργασίας, επίπεδο γνώσεων και ειδικότητα τεχνικού ασφαλείας για τις επιχειρήσεις, εκμεταλλεύσεις και εργασίες του άρθρου 1 του Ν.1568/85» 3) Π.Δ. 17/96 (ΦΕΚ 11/Α/96) «Μέτρα για την βελτίωση της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων κατά την εργασία σε συμμόρφωση με τις οδηγίες 89/391/ΕΟΚ και 91/383/ΕΟΚ» 4) Π.Δ. 159/99 (ΦΕΚ157/Α/3-8-99) «Μέτρα για την βελτίωση της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων κλπ (τροποποίηση Π.Δ. 17/96)» 5) Νόμος Υπ’Aριθμ. 3144/ 2003 (ΦΕΚ 111/Α/8-5-2003) « Κοινωνικός διάλογος για την προώθηση της απασχόλησης και την κοινωνική προστασία και άλλες διατάξεις».
2. Ποιές επιχειρήσεις υποχρεούνται να έχουν «Tεχνικό Aσφάλειας»; Με βάση τη νομοθεσία όλες οι επιχειρήσεις εφόσον απασχολούν έστω και έναν εργαζόμενο πρέπει να έχουν τεχνικό ασφάλειας. (Π.Δ. 17/96, άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 2).
3. Ποιές επιχειρήσεις υποχρεούνται να έχουν «Γιατρό Εργασίας»; Πρέπει να έχουν «γιατρό εργασίας» όσες επιχειρήσεις απασχολούν από 50 και πάνω εργαζόμενους ή όσες έχουν έστω και έναν εργαζόμενο εφόσον οι εργασίες τους είναι σχετικές με μόλυβδο, αμίαντο, βιολογικούς παράγοντες (Π.Δ.94/87, Π.Δ. 70α/88, Π.Δ.186/95).
4.Τεχνικός ασφαλείας
Από πότε υπάρχει η υποχρέωση για «τεχνικό ασφάλειας» και «γιατρό εργασίας» στις επιχειρήσεις;
Σε επιχειρήσεις που απασχολούσαν πάνω από 150 εργαζόμενους στις 1.6.85 από το 1985 (Ν.1568/85). Σε επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 50 εργαζόμενους για τον «γιατρό εργασίας» και έστω 1 εργαζόμενο για τον τεχνικό ασφαλείας από το 1996 (Π.Δ. 17/96).
https://geconsulting.gr/τεχνικός-ασφαλείας/#
5. Πώς κατηγοριοποιούνται οι επιχειρήσεις για υπολογισμό ετήσιου χρόνου απασχόλησης και προσόντων «Τεχνικού Ασφαλείας» και «Γιατρού Εργασίας»; Οι επιχειρήσεις χωρίζονται με βάση την επικινδυνότητά τους σε τρεις κατηγορίες, την Α (υψηλή επικινδυνότητα), την Β (μέση επικινδυνότητα) και την Γ (χαμηλή επικινδυνότητα). Η κατηγοριοποίηση αυτή γίνεται στο Π.Δ. 294/88 στο άρθρο 2 ανάλογα με τον κωδικό κλάδου οικονομικής δραστηριότητας κάθε επιχείρησης (ΣΤΑΚΟΔ 1980) όπως ορίζεται από την Στατιστική Υπηρεσία.
6. Που κατατάσσεται μια επιχείρηση που έχει εργασίες εντασσόμενες σε πάνω από μια κατηγορίες (Α, Β, Γ); Στην παραπάνω περίπτωση η επιχείρηση κατατάσσεται στη πιο δυσμενή κατηγορία (δηλαδή σε αυτή με τη μεγαλύτερη επικινδυνότητα) ή σε αυτή που αντιστοιχεί στη σαφώς κυριότερη απασχόλησή της, αν αυτή αποτελεί πολύ σημαντικό ποσοστό των εργασιών της. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ζητηθεί η γνώμη της αρμόδιας Υπηρεσίας.
7. Πως και σε ποιους μπορεί να γίνει η Ανάθεση Καθηκόντων και Ποια είναι η διαδικασία για την σύναψη Σύμβασης Τεχνικού Ασφαλείας
O εργοδότης δύναται να αναθέσει τα καθήκοντα του Τεχνικού Ασφαλείας σε εργαζόμενο στην επιχείρηση ή σε άτομο εκτός της επιχείρησης ή να συνάψει σύμβαση με Εξωτερική Υπηρεσία Προστασίας και Πρόληψης (ΕΞΥΠΠ) ή να επιλέξει συνδυασμό αυτών των δυνατοτήτων. Στην τελευταία περίπτωση, τα άτομα αυτά οφείλουν να συνεργάζονται μεταξύ τους. (άρθρο 4, παρ. 4 και 5 του Π.Δ. 17/96).
O εργοδότης, πριν από την ανάθεση καθηκόντωνΤεχνικού Ασφαλείας σε κάποιο πρόσωπο, έχει υποχρέωση να γνωστοποιεί στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας: • τα τυπικά και ουσιαστικά του προσόντα, • τον χρόνο απασχόλησής του με τα καθήκοντα του ΤΑ, • τα στοιχεία για το είδος και την οργάνωση της επιχείρησης, • τον αριθμό των εργαζομένων στην επιχείρηση, • τον ελάχιστο προβλεπόμενο χρόνο απασχόλησης του ΤΑ, • κατάσταση με την υλικοτεχνική υποδομή και το προσωπικό που διαθέτει η ίδια η επιχείρηση για την κάλυψη των υποχρεώσεών της. • κατάσταση με την υλικοτεχνική υποδομή και τις υπηρεσίες που θα λαμβάνει συμπληρωματικά από ΕΞΥΠΠ στην περίπτωση που τα διατιθέμενα μέσα δεν επαρκούν. (άρθρο 4, παρ. 7 του Π.Δ. 17/96 και άρθρο 2, παρ. 2 του Π.Δ. 159/99).
8. Τεχνικός ασφαλείας-Σύμβαση πρόσληψης
Η σύμβαση πρόσληψης του ΤΑ γίνεται εγγράφως και αντίγραφό της κοινοποιείται από τον εργοδότη στην τοπική Επιθεώρηση Εργασίας. Στην περίπτωση που ο ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ είναι εργαζόμενος της επιχείρησης, η αναγγελία ανάθεσης των καθηκόντων του συνοδεύεται απαραίτητα από δήλωση αποδοχής. (άρθρο 4, παρ. 4 του Ν. 1568/85 και άρθρο 2, παρ. 3 του Π.Δ. 159/99). Σε περίπτωση ανάθεσης των καθηκόντων ΤΑ σε ΕΞΥΠΠ, πριν από την επιλογή, ο εργοδότης έχει υποχρέωση να γνωστοποιεί στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας τη γραπτή σύμβαση με την ΕΞΥΠΠ. (άρθρο 4, παρ. 8 του Π.Δ. 17/96). Η αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας ελέγχει την επάρκεια της υλικοτεχνικής υποδομής της επιχείρησης και το νομότυπο της σύμβασης του Τεχνικού Ασφαλείας. (άρθρο 2, παρ. 4 του Π.Δ. 159/99).
Παραρτήματα, υποκαταστήματα, χωριστές εγκαταστάσεις ή αυτοτελείς εκμεταλλεύσεις, εξαρτημένες από την κύρια επιχείρηση, θεωρούνται αυτοτελείς επιχειρήσεις για την επιλογή Τεχνικού Ασφαλείας, εφόσον απέχουν μεταξύ τους ή από την κύρια επιχείρηση τόσο, ώστε να δυσχεραίνεται το έργο του ΤΑ, κατά την απόφαση του Επιθεωρητή Εργασίας, στον οποίο μπορεί να προσφύγει κάθε μέρος σε περίπτωση διαφωνίας. Κατά της απόφασης του Επιθεωρητή Εργασίας επιτρέπεται προσφυγή ενώπιον του αρμόδιου ειρηνοδίκη κατά τις διατάξεις της πολιτικής δικονομίας περί εργατικών διαφορών. (άρθρο 4, παρ. 2 του Ν. 1568/85).
9.Τεχνικός ασφαλείας-Ευθύνες εργοδότη
O εργοδότης, για την αποτελεσματικότερη άσκηση των καθηκόντων του Τεχνικού Ασφαλείας, θέτει στη διάθεσή του το αναγκαίο βοηθητικό προσωπικό, χώρους, εγκαταστάσεις, συσκευές και γενικά τα απαραίτητα μέσα και βαρύνεται με όλες τις σχετικές δαπάνες. (άρθρο 4, παρ. 5 του Ν. 1568/85). Η άσκηση του έργου του ΤΑ δεν αποκλείει την ανάθεση σε αυτόν από τον εργοδότη και άλλων καθηκόντων, πέρα από το ελάχιστο όριο ωρών απασχόλησής του ως ΤΑ. (άρθρο 7, παρ. 3 του Ν. 1568/85). O ΤΑ έχει, κατά την άσκηση του έργου του, ηθική ανεξαρτησία απέναντι στον εργοδότη και στους εργαζόμενους.
Τυχόν διαφωνία του με τον εργοδότη, για θέματα της αρμοδιότητάς του, δεν μπορεί να αποτελέσει λόγο καταγγελίας της σύμβασής του. Σε κάθε περίπτωση η απόλυση του τεχνικού ασφάλειας πρέπει να είναι αιτιολογημένη. (άρθρο 7, παρ. 4 του Ν. 1568/85). O ΤΑ υπάγεται απευθείας στη διοίκηση της επιχείρησης. (άρθρο 5, παρ. 6 του Ν. 1568/85). O ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ έχει υποχρέωση να τηρεί το επιχειρησιακό απόρρητο. (άρθρο 7, παρ. 5 του Ν. 1568/85).
10. Τεχνικός ασφαλείας-αμοιβή;
Ο τεχνικός ασφάλειας αμείβεται από τον εργοδότη του οποίου είναι τεχνικός σύμβουλος στα θέματα ασφάλειας των εργαζομένων. Ο τεχνικός ασφάλειας της επιχείρησης υπάγεται στον εργοδότη απευθείας, από τον οποίο όμως έχει ηθική ανεξαρτησία.
11. Πόσες ώρες ετησίως πρέπει να απασχολείται ο τεχνικός ασφάλειας;
Με βάση την προηγούμενη κατηγοριοποίηση καθορίζονται συντελεστές από το Π.Δ.294/88 (άρθρο 3), που πολλαπλασιαζόμενοι επί τον αριθμό των εργαζομένων δίνουν τις ελάχιστες ώρες ετήσιας απασχόλησης τεχνικού ασφάλειας και γιατρού εργασίας για κάθε μία από τις κατηγορίες επιχειρήσεων που κατανέμονται κατά μήνα με κοινή συμφωνία εργοδότη και Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας:
Οι ώρες αυτές δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είναι λιγότερες από 25 ώρες για επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 20 εργαζόμενους, 50 ώρες για επιχειρήσεις που απασχολούν από 20 μέχρι 50 εργαζόμενους, και 75 ώρες για επιχειρήσεις που απασχολούν άνω των 50 ατόμων. (Π.Δ.17/96, άρθρο 4, παράγραφος 3). Εξαιρούνται ορισμένες περιπτώσεις εποχιακών επιχειρήσεων, για τις οποίες υπάρχει και σχετική εγκύκλιος.